Hal Animal

Spennutryllirinn: Hver át barnabörnin? Eða voru þau aldrei til?

Það var seint um kvöld í lok september að hinn ofurfagri slóvenskættaði Hummer fór í labbitúr í litla heiminum sínum í hrærivélarskálinni. Honum leið afar undarlega og hikaði í hverju spori á sínum sex löppum. Eggin sem hann hafði borið undanfarnar vikur voru farin að losna og Hummer hinn fagri hafði miklar áhyggjur af þessu. Það var líkt og örlögin hefðu tekið í taumana og ákveðið að kast afkvæmum hans, og aðeins hans, út í sandinn. Skjálfti fór um vinstri klónna og skelina hans þegar síðustu eggin losnuðu af fótum hans, nú stóð honum ekki á sama. Hann byrjaði að hlaupa stjórnlaust um búrið, bæði aftur á bak og áfram þar til hann var orðinn alveg úrvinda. Þá skreið hann undir stein og svaf draumlausum svefni þar til sólin kom upp. Hann opnaði augun sem voru reyndar alltaf opin og varð smá rangeygður af þreytu. Hann byrjaði strax að hrópa og kalla á eggin, börnin hans sem dreifst höfðu um búrið kvöldið áður en hróp hans hurfu, bergmálslaust út í þögnina. Þau voru horfin að eilífu... ef þau voru þá einhvern tíma til...